هر ساله میلیون ها نفر در سرتاسر جهان به دلیل سکته ی مغزی بستری می شوند. در بین عوامل ایجادکننده ی سکته ی مغزی، فیبریلاسیون دهلیزی (atrial fibrillation) بیشترین نقش را دارد.
فیبریلاسیون دهلیزی نوعی اختلال در ضربان قلب است که بین افراد 65 تا 85 ساله رایج بوده و در 70 درصد موارد عامل سکته ی مغزی محسوب می شود.
به گفته ی متخصصان، افرادی که از فیبریلاسیون دهلیزی رنج می برند، پنح برابر بیشتر از سایر افراد در معرض سکته ی مغزی قرار می گیرند.
به عقیده ی محققان این مشکل در بین یک سوم افراد بی سر و صدا و پنهان است، اما می توان با کنترل منظم نبض آن را تشخیص داد.
برای گرفتن نبض،انگشت اشاره و انگشت وسط دست خود را روی شریان رادیال بگذارید که در قسمت درونی مچ و نزدیک شست در ناحیه ای که النگو یا ساعت قرار می گیرد، است و یااز شریان کاروتید در ناحیه گردن استفاده کنید.
زمانی که نبض تان را احساس کردید، به ساعت یا کورنومتر نگاه کنید و یک دقیقه وقت بگیرید. ابتدا باید مشخص شود که نبض تان منظم است یا نامنظم. بی نظمی نبض می تواند بی خطر و یا نشان دهنده ی فیبریلاسیون دهلیزی باشد.
سپس حواستان به تعداد دفعاتی که نبضمی زند باشد. حواستان باشد که نبض تان نباید کمتر از 40 ضربه و بیشتر از 120 ضربه در دقیقه بزند. اگر نبض تان در هر دقیقه بیشتر از 120 تا بزند، احتمالا پای فیبریلاسیون دهلیزی در میان است و این افراد باید به پزشک مراجعه کنند.
اگر سکته ی مغزی در اثر اختلال ذکر شده بروز کند، بسیار خطرناک و مرگبار است.
زمانی که قلب نامنظم کار می کند، در هر انقباض به طور کامل تخلیه نمی شود. در نتیجه خون در دهلیزهای قلب باقی می ماند و لخته خونتشکیل می شود. سپس این لخته وارد جریان خون شده و به مغز می رسد. در این صورت نیز باعث بسته شدن رگ خونی و بروز سکته ی مغزی می شود.
به عقیده ی متخصصان برای پیشگیری از تشکیل لخته خون، باید از داروهای ضدانعقاداستفاده شود، اما مهم تر اینکه با گرفتن نبض و کنترل منظم آن می توان از
بروز مشکلات جدی مانند سکته ی مغزی، تا حدامکان پیشگیری کرد.